13 December 2008
Snowfall
Slowly, the snow fell.
Drifting, dancing, silent and smooth, free and flighty. Like white blossom petals, falling gracefully from the heavens above. Some flakes were alone, other fell and clumped together. But one sure thing was their downward journey to Earth. The lucky fell on soft layers of accumulated snow. The less fortunate fell into puddles and vanished as soon as they landed, as if they never existed.
There is a kind of magic in watching the snow fly and fall. A kind of magic that is even more enticing when you are in the midst of it all, feeling the tinkle of flakes on your cheeks, nose, eyebrows. A tinkle that suddenly melts away leaving behind an ever so subtle trace of moisture, like morning dew left behind on leaves.
The covered world seemed to shine like a smooth, soft carpet of white. Trees creeked overhead, their upstretched branches frozen solid. With the coating of ice, the trees glittered in the dim wintry sunlight. Snow crunched beneath my feet, as I shuffled and slid on the road, ever so wary of the treacherous slippery surfaces.
I stuck out my tongue and tasted the snow, like an excited boy seeing snow for the first time. In a way it was. Never before have I seen so much snow, so much white and purity all around me. With each snowfall, a certain tranquility covers the land. When excitement meets and mixes with tranquility, there is an unspoken calm that washes over me that makes me want to go outside and enjoy all that snowfall.
At least for now.
08 December 2008
07 December 2008
Just take my hand
Kijk maar naar de huizen om je heen
ze zouden nooit gebouwd zijn zonder steen.
En zitten er geen vleugels aan 'n vogel
vliegt het toch nooit ergens heen.
Ook al krijg je nog zo vele kansen
er gaat er altijd eentje mis.
En door dat je mijn gezang kunt horen
weet je ook wat stilte is.
Want het een kan niet zonder het ander.
Pak maar mijn hand
Stel niet te veel vragen
Je kunt niet als enige de wereld dragen
Pak nou maar mijn hand
Laat mij de weg wijzen
Het is geen probleem
Als je keer op keer jezelf wilt bewijzen
Maar je kunt het niet alleen
Als je weer 'n wedstrijd hebt verloren
en je voelt je niet zo fijn
Weet dan dat je extra goed moet zaaien
wil de oogst wat beter zijn
Maar je vind de hulp zo overbodig
want je weet het zelf zo goed
Toch heb je je naasten mensen nodig
die vertellen hoe het moet
Want het een kan niet zonder het ander.
Dus pak maar m'n hand
Stel niet te veel vragen
Je kunt niet als enige de wereld dragen
Pak nou maar m'n hand
Laat mij de weg wijzen
Het is geen probleem
Als je keer op keer jezelf wilt bewijzen
Maar je kunt het niet alleen
Ik reik je m'n hand
beschrijf eens je kans
Want ik bied graag m'n hulp aan jou (aan jou)
Ik hoop dat jij mijn handen vertrouwt
Pak maar mijn hand
Stel niet te veel vragen
Je kunt niet als enige de wereld dragen
Pak nou maar mijn hand
Laat mij de weg wijzen
Het is geen probleem
Als je keer op keer jezelf wilt bewijzen
Maar je kunt het niet alleen
(English Translation mine)
Look at all those houses around you
They would have never been built without stone
And if there were no wings on a bird
It would never fly anywhere
Even if you get so many chances
One will always go wrong
And because you can hear my song
You also know what silence is
Because one cannot be without the other.
Just take my hand,
Don’t ask too many questions,
You cannot carry the world on your own.
Just take my hand now,
Let me show the way.
There is no problem
If you want to prove yourself again and again,
But you cannot do it alone.
If you have lost the struggle again
And you don’t feel so well
Know ten that you must sow extra well
For the harvest to be better
But you think help is so redundant
Because you know it so well
Even so, you need people close to you
Those to tell how it should be done
Because one cannot be without the other
Refrain
I stretch out my hand so seize this chance
Because I gladly offer my help to you, to you
I hope that you trust my hands.
Refrain
pre-Christmas blues
The shoppers rush into the stores, joy and worry on their faces. The decorations, trees, lights. Pretty, but at the same time beauty better shared than enjoyed alone.
Never been a fan of Christmas, and promised myself long ago not to get into the spirit of Christmas, the be-nice-to-people-one-day-in-the-year craze. And again the radio plays soppy Christmas tunes, about lovers and lost love, about the cosiness of home and family life.
Totally oblivious to the feelings of those out there that have little or none of the stereotype of warmth, togetherness and spirit of sharing that Christmas is all about.
So tired of being alone...
Just want someone to be close to, to be affectionate with, to share, to care about, and to be around when I need support and the feel of the warmth of another human body.